Benne gaat naar de bewegingsschool, wat tamelijk klinkt als een mix van Steiner, Freinet en Montessori. ’t Kind gaat eigenlijk gewoon flink turnen op zaterdagvoormiddag, maar dat wordt hier dus gelabeld als bewegingsschool, vanaf de tweede kleuterklas is dat dan plots kleuterturnen. Is dat geestig? Nogal, ja. Op zaterdagvoormiddag mag hij een uur ravotten tussen andere kleuters, speelgoed, banken, matten, ballen. Onder en op alles wat hij maar wil, naast en tussen veel wat hij al wil. Begeleiding moet aanwezig zijn, met wie moeten ze anders paardje rijden op het einde van de les? Moeder bukte zich al zuchtend denkend aan al het leed dat haar kapotte knieën weer zouden meemaken. Benne wou nog de sympathieke spelen door te zeggen dat hij wel paard wou zijn en mama de ruiter, maar dat spelletje vonden we nu ook niet meteen kindvriendelijk. De compromis: Benne en mama als twee paarden naast elkaar van start tot finish, vrolijk hinnikend en met de manen zwaaiend. ’t Is me wat, zo’n bewegingspedagogie.