Ik heb een nieuw paar lederen botjes: mooie bruine met koordjes en al. Lang naar gezocht: ik moet mijn kuiten daar inkrijgen en da’s niet zo evident voor wie mijn kuiten kent. Die laarzen heb ik voor de schandalige prijs van 18 euro. Nu ja, echt nieuw zijn ze niet meer, maar als je schoenen meer dan een jaar niet gedragen hebt dan voelt dat toch net als nieuwe schoenen als je ze weer aandoet?

Vorig jaar ergens bracht ik mijn botjes naar de schoenmaker met de vraag voor een nieuwe zool. Intussen winterde het vrolijk verder en ik vergat die schoenen en de schoenmaker. Tot ik deze week een ferm verfrommeld oranje briefje vond: bestelbon bij de schoenmaker. Hoofd in overdrive en maar nadenken wat in godsnaam nog bij die schoenmaker kon liggen: geen schoenen van mij alleszins, ik had al mijn botten, botjes, … Schoenen van de mannen des huizes? Nogal onnozel om schoenen van een één- en tweejarige binnen te doen en die dan een jaar daar te laten liggen. Schoenen van de grote man des huizes dan maar? Bij de schoenmaker was ik er dus redelijk stellig van overtuigd met een paar mannenschoenen naar buiten te wandelen. Viel dat even mee zeg: twee één paar bruine botten, de mijne! Zo voor 18 euro een nieuwe zool en voor mij: nieuwe botten!