Zo’n 72 uur zijn Benne en Fries weer mamaloos geweest. Die mama moest namelijk naar een congres in exotisch Antwerpen (waar blijft Spanje, Italië, Griekenland, …?) en dus waren de kindjes op logement bij de oma’s en opa’s. Zoals altijd als mama dan terug thuis komt zijn ze een beetje ‘anders’. Niet echt lastig, niet echt stout, maar ze vragen gewoon veel aandacht, intense knuffels, grote liefdesmomenten. Om zo even die mama duidelijk te maken dat ze het toch niet echt fijn vonden dat ze weg was. Wellicht allemaal inbeelding van een met schuldgevoelens overstelpte moeder, maar toch. Ofwel ligt het aan de tandjes van Fries (zouden ze nu nog komen?) en het feit dat ook Benne daardoor bijna de hele nacht wakker werd gehouden. Tot hij met papa in het andere bed ging slapen en mama zich met een zuchtende, sniffende en snuffende Fries mocht bezig houden. Telkens hij wakker kwam werd een goed met choco besmeerde tut in zijn mond geduwd. En dat was zo bijna om de drie kwartier. Resultaat: Benne met een slecht humeur, moeder en vader moe en Fries met een gezicht zo bruin als bruin kan zijn als er een halve pot choco is uitgesmeerd. En zonder tandjes.