Ik had er eentje klaarstaan (over leerkrachten), een compleet op niets gebaseerde mening (want ik spreek niet uit ervaring), goed voor veel commentaar en al (aangezien het over leerkrachten ging). Maar in het licht van wat vandaag is gebeurd zwijg ik maar. Zwalpend tussen ongeloof en medeleven. Zo weerloos als een kind kan zijn, zo fragiel als het opgroeien kan zijn, zo sterk en veerkrachtig hoop ik dat de gezinnen, families, vriendjes, vrienden, collega’s en leerkrachten mogen zijn.

En niet alleen zij, maar ook al wie door dit nieuws oud verdriet als een zweer voelt opkomen of verse wonden nog meer voelt branden: dat de krop in uw keel doorslikbaar mag zijn. Dat het straks beter mag gaan dan daarnet. 

Niet is meer van waarde nu dan dit.