De lichtheid van mijn bestaan is weer ondraaglijk. Ik voel me schuldig om het dak boven mijn hoofd en het feit dat ik niet meteen zo’n twintigtal Haïtianen in mijn huis kan pakken. Ik kan daar ongelooflijk ambetant van lopen van zoveel machteloosheid. En dan wou ik echt dat ik gelovig was, zo’n halve pilaarbijter. Dat ik echt kon geloven dat je met een gebedje je deel had gedaan. Probleempje ginder? Even bidden en meer kunnen we niet doen. Kaarsje aansteken, kruisteken maken en aan de here gods vragen om goed voor die mensen daar te zorgen… en we kunnen weer verder. ’t Lijkt soms zo gemakkelijk als je kan geloven, want op alles is er een antwoord en ’t feit dat er veel te verklaren valt als je er de wil van baardmans bij sleurt is ook wel handig. Het probleem is dat dat geloof er bij mij maar niet wil komen, ik zie teveel praktische problemen 🙂

Maar goed, ’t ging over hoe we ons geweten kunnen sussen. En kijk, het rekeningnummer 12 12 is weer geopend, en er zullen nog wel veel acties op gang komen en ik kan maar hopen dat we met z’n allen wat eurootjes storten die wij anders toch maar aan dingen zouden spenderen die voor die mensen daar op dit moment echt wel onbenulligheden zijn.

Of laten we een nieuwe trend lanceren: we gaan in blogland allemaal voor een Plan kindje, gewoon doen. De meesten van ons kunnen 25 euro per maand echt wel missen.

En dan is het nu tijd voor een publieke bekentenis over onze verborgen derde zoon: hij heet Jhon-Fritz, is koddig tot en met, draagt t-shirts die hier twintig jaar geleden echt wel übercool waren, woont in de Filipijnen, samen met zijn mama en papa. Hij is 4,5 jaar oud, kreeg al zijn inentingen en kan naar school gaan. En ik geloof graag dat wij daar ons steentje hebben toe bijgedragen. De dag dat je een brief krijgt van ‘jouw’ Plan-kind of van zijn ouders, dan heb je je geld meteen ‘terugverdiend’. Dus al wie nog een goed voornemen zocht voor dit jaar: gewoon doen! ’t Hoeft daarom niet ver te zijn, ook in eigen land is er genoeg te vinden…

Tot zover mijn missionariswerk.

Oh, en wie heb ik goed liggen gehad met de titel van dit stukje?