Kijk, haiku’s: niets aan. ’t Is niet omdat een Europese president dat doet dat dat daarom moeilijk moet zijn. Ik heb er hier vlug eens eentje neergekrabbeld:

Klein waren ze toen

Voor mij. Groter zijn ze nu.

Groots mogen ze zijn.

’t Gaat over kerstomaatjes, over mini-loempia’s, over die kleine restjes bij de frietjes, over oorringen, over bollekes ijs, over muffins die je net in de oven hebt geplaatst, of over plannen die ik nog heb, of gewoon over dromen voor mijn zonen.

Nu snappen we hem hé! Haiku-Mie est arrivée. Zijn er nog andere interpretaties vatbaar?