Fries. Is. Allergisch. Aan. Bepaalde*. Antibiotica!!!
Voila, iedereen weet het nu, onthou het en geef het kind niet zomaar meer siroopjes tegen keelontstekingen of andere vlammende aandoeningen. Anders maken we hier weer een halve crisis mee. Zoals deze afgelopen dagen:
– weekend: Fries zit met hoge koorts maar houdt zich enorm sterk.
– maandag: bezoek aan de kinderarts, zware keelontsteking, ’t ventje krijgt Clamoxyl voorgeschreven. Wat misschien ook niet strikt nodig was, aangezien de meeste keelontstekingen veroorzaakt worden door virussen en we weten het intussen al wel: antibiotica werken niet bij virale infecties. Maar bon, de witte jas zal wel weten wat ze doet zeker?
– dinsdag: Friesje is al wat beter, stilte voor de storm…
– woensdag: Fries staat op met overal (grote) vlekken, puistjes en een allermottigst gezicht. Plots is hij weer het kleine beebietje, hangt, zeurt, … Hij kan die dag terecht bij oma C., alwaar hij nog een dagje verder kan uitzieken. Moeder belt intussen naar de onthaalmoeder en doet het hele vlekjesverhaal. Die waarschuwt ons gelukkig voor een allergie voor antibiotica (want mijn dochter … ziekenhuis … spoed … op tijd erbij …). De stress slaat toe. Moeder belt naar oma C., beveelt (jawel! aan mijn eigen moeder, zeg) om geen siroop meer te geven en de huisarts aldaar te bellen (waar ik trouwens nog altijd tien keer meer vertrouwen in heb dan in alle dokters van Sellewie en omstreken).
– woensdagmiddag: oma C. staat op het punt om met Fries naar de spoed te gaan als de huisarts langskomt. Die weet te melden dat kleine Fries allergisch reageert op zijn siroop en dat hij dringend wat vocht en suiker moet bijnemen. Gevolg: een heel arsenaal aan nieuwe doosjes medicijnen, druivensuiker, zakjes voor sapjes, puffertjes (oh, mijn eigen heimwee naar het Ventolin-puffertje!), siroopje tegen de jeuk. Alles naast elkaar: een halve meter producten dus.
Enfin: crisis bezworen, Friesje al heel wat beter. Maar hij heeft nog wat medelijden te goed, dat krijgt hij dit weekend, exclusief voor hem en zijn allergietjes (nu al op vier: huisdieren, huisstofmijt, hooikoorts en iets* van antibiotica).
Tijd dat het weekend is, denk ik zo.
*bij de huisarts in Sellewie kreeg hij telkens Amoxicilline voorgeschreven, en vertoonde geen reacties. Nu bij de kinderarts was dit Clamoxyl en meneertje reageert daar dus wel serieus sterk op. Ofwel is die allergie er plots gekomen, ofwel heeft hij het niet zo voor merken?
Allez zeg, how bizar, ‘k heb dat altijd zo iets raars gevonden, allergieën. Plots komt dat op en dan zit ge ermee.
Hopelijk is hij er vlug door!
P.S.: En uw eigen moeder bevelen? Stoere griet!
Ze kan nogal wat dominant gedrag van mijn kant verdragen, die schat van een moeder van me 🙂
Mijn dag is were goed,Mieke die mij een schat van een moeder noemt.Merci
Voila se, ik heb weer gezorgd voor een aangenaam moeder-dochter-moment! 🙂
Brrr toch wel schrikken, denk ik dan!
Hier heeft Lien een penicilline allergie. Ook op een gruwelijke wijze ontdekt, opgezwollen, vol vlekken en vooral bijna niet meer ademend. Zij heeft ook al zwaar gereageerd op amoxiciline, maar is ook maar beginnen reageren rond de leeftijd van 2 jaar.
Succes met de zoektocht!
clamoxyl moet toch wa raars zijn
was daar ook ineens alergisch aan
maar ik was gelukkig geen klein kindje meer