Dingen die ik mijn zonen liever niet meer hoor zeggen…

• in een overvolle supermarkt en zo’n 20 decibel te luid: “Ei mama, die meneer heeft daar nog een beetje een dikke buik hé.”
• tegen zowat iedereen: “Ei dikzak! Dikzak! Diiiiikzaaaak!”
• tegen elkaar: “Tijd voor de pierlewietieshow!” (Nee, ik vertel hier niet wat ze daarmee bedoelen, echt niet).
• tegen mij: “Je moet nog een handje bijzoeken hé mama, dan kan je nog meer doen.”
• tegen iedereen die het horen wil: “Hihi, ik heb een prot gelaten…”
• tegen hun ouders: “Ma ség, ik zie de televisie niet, je staat ervoor, en ’t is net van Baloe en zijn liedje!
• tegen eender welke chauffeur in eender welke auto: “Ség, rij ne keer een beetje rapper. Allez!”

Dingen die ik ze wel graag hoor zeggen…

• tegen mij: “Mamaah, jij ben de mooiste en de liefste!” Iets met waarheid, kindermond en zo?
• tegen iedereen: “Ik kan dat al zelf hoor, ik eet veel patatjes.”
• tegen zichzelf: “Mooi vandaag!”
• tegen hun ouders: “Gaan jullie mee, ja hé, jullie gaan toch mee hé?”
• tegen elkaar, ooit op een dag mag ik hopen: “Gaan we eens gewoon samen spelen? Dat is gewoon veel leuker dan telkens na twee minuten te moeten ruzie maken. Bovendien doen we met dat geruzie ons moeder ook geen plezier mee en onszelf nog minder. Want dan loop je nog tien minuten na te snikken, met een knalrode kop en roodomrande ogen, enkel en alleen maar omdat wij twee, van de vierhonderdduizend auto’s hier aanwezig in dit huis, per sé weer allebei diezelfde moesten hebben. En omdat we met momenten een ander niets gunnen, loopt ons moeder dan een half uur ambetant, en zou ze ons nog durven een snoep ontzeggen. Dus: laten we maar gewoon samen spelen, lieve broer. En laten we daarna maar ons moeder een massage geven, dat arme mens ziet met momenten zo af met ons.”

Een mens mag toch al eens dromen, nietwaar?