’t Kleine ventje Fries was al een tijdje aan het wriemelen en kronkelen tussen mijn benen. Hij had een baaldagje, wist met zijn eigen lijf en leden geen blijf en besloot dan maar om hangkleuter te zijn. Toen hij zowat mijn buik tegen mijn rug had geduwd vroeg ik hem of hij misschien liever weer in mama’s buik wou zitten.

’t Ventje keek omhoog, diep in mijn ogen, liet de wanhoop in zijn blik nog wat toenemen en zei dan heel opgelucht: “Jaah, mama, ik terug in je buik asjebief?”

Je kind op ideeën brengen heet zoiets.