Tot bloedens toe…

Moeder moet weg voor ’t werk maar heeft teveel aan haar hoofd de laatste tijd:

M: Ah, nog efkes kijken of ik wel mijn ESTA-formulier bij heb.

Collega: “Ahja, en je paspoort”

M: Paspoort? Frank/Euro/Dollar begint te vallen… Paspoort! Paspoort? Whaaa… *trekt bleek weg*

Collega beseft dat het voor één keer niet om te lachen is.

Wat volgt is een staaltje coördinatie tussen Brussel en de verre Zuid-West-Vlaanders. Mega-echtgenoot en supermegamama mogen in actie schieten. Mega-echtgenoot kan gelukkig snel naar huis rijden om het paspoort te zoeken terwijl supermegamama al onderweg is naar datzelfde huis om het paspoort op te halen en als een bezetene naar Brussel te sjezen.

Intussen staat het kind van dertig en een stuk op haar nagels te bijten, tot bloedens toe, de wanhoop nabij. Belt ze de halve telefoonboek op om haar goodwill te tonen en dat ze echt echt echt! wel mee moet op dat vliegtuig. En om de vijf minuten: “Mevrouw, ze zit nu al in Ternat, echt waar!”, “Nee mevrouw, ’t gaat vlot op de Ring, ik heb het daarnet gevraagd… echt, ze zal hier raken, wacht nog even…”

Kwam het dan op vijf minuten? Nee gij, niet overdrijven.

Het kwam op één minuut, op minder dan één minuut. Run!-Forrest!-Run!-gewijs kwam dit meisje de luchthaven binnen gelopen met een paspoort dat net door de megamamamobiel werd afgeleverd. En toen kwam het halve team van United Airlines in actie om me alsnog dat vliegtuig op te krijgen. Wat ook lukte (na nog wat extra stress wegens een fout ESTA-formulier en van die toestanden).

En op het momenten dat ik me in Washington (tussenstop) wil bezatten om te bekomen van al mijn emoties, krijg ik nog te horen dat ik mijn paspoort weer moet tonen. Op je dertigste-en-een-beetje moeten bewijzen dat je over de 21 bent is echt niet meer charmant te noemen, ik ben daar totaal niet mee gevleid, nee. Zeker niet als ik met roodomrande nagels dat vervloekte maar zo snel vervoerde paspoort moet uithalen.

Dames van UA, collega S., mega-echtgenoot en supermegamama: merci! Megamama: laat je me nog even weten hoeveel boetes je hebt gereden?

En mag ik nu een tiental pleisters voor rond mijn vingers?

Advertentie

6 gedachtes over “Tot bloedens toe…

  1. We zijn er dan toch geraak hé 🙂 Na de nodige stress.
    Ik vind de gratis upgrade naar Economy-Plus int vliegtuig toch het vermelden waard hoor 🙂 We zijn er dan toch ergens een ietsiepietsie voor beloond geweest :p

  2. Gelukkig voor jou!
    We zijn vorig jaar ook eens zo nipt geweest voor onze reis naar Tanzania.
    We hebben mogen lopen van de checkin tot aan de boarding. In het vliegtuig kwam dan eigenlijk pas het besef hoe nipt het allemaal geweest was en dat heeft toch de hele vliegtuigreis nagezinderd.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s