In één week tijd:

– een schoon moment op het werk, met veel wensen en fijne woorden. Met veel te veel prachtige kado’s (dat weekend Parijs!) en een roze wolk.

– een schoon moment voor de levensgezel die na 9 jaar werken eindelijk een vast contract krijgt. Nu ik nog. Trouwens: u mag hem altijd ook proficiat wensen, hij heeft dat graag. ’t Is nog niet te laat.

– frustraties voor mensen die er toch maar niet in slagen om hun manieren te houden. No comment verder, maar mijn hartslag is toch weer even in het rood gegaan.

– bleiten voor slecht nieuws, minuut stilte voor nog meer slecht nieuws. Gastjes, let toch op als ge naar huis rijdt…

– bleiten van ontroering. Omdat ik voor de derde keer een schitterend ouderfeest mocht meemaken van mijn jongens. Fries de piraat en Benne de pinguin. Waar Benne zich helemaal liet gaan op het podium (hoeveel show kan een kind geven?), had Fries er op het ouderfeest duidelijk geen zin in. En dat was dan wel weer naar de zin van de andere aanwezige ouders die die kleine knorpot best wel grappig vonden. Meneer naast mij, u mag blij zijn dat ik u niet naar de keel ben gevlogen, ’t was wel mijn kind waarmee u aan het lachen was. Desondanks en anyway en ter conclusie: alweer goed gedaan, beste schoolteam! Bedankt voor anderhalf uur pure magie!

– zuchten van contentement: dat heb ik ook veel gedaan. Content met mijn ménage. Echt.

Zitten eraan te komen voor deze week:

– zuchten van frustratie. Meneer van ’t sanitair. Ik mag hopen dat u op dit eigenste moment een gasketel installeert of u zal mijn koude handen rond uw keel mogen voelen.

– kwade telefoons naar de meneer van de ramen, de mevrouw van Eandis, de architect en de EPB’er.

– zuchten van contentement. Genieten. Met plezier.