Bennes eerste logische en volledig duidelijke zinsconstructie is uitgesproken: “papa aap”. Wie begrijpt dit nu niet? Kleine Benne stond aan het venster te koekeloeren naar papa terwijl die met de hondjes aan het spelen was. Na enkele minuten strekte hij zijn rechterarm, wijzend naar papa (met wijsvinger!). En toen sprak hij de magische woorden: “papa aap”. Of eerder “pa-pa… aa-p” (met klemtoon op die laatste ‘p’). Enfin, heel duidelijk dus en vooral heel grappig.