Vandaag nog maar eens naar Brussel geweest voor een seminarie en het was voor één keer wel ontzettend interessant, én positief! De Europese Unie heeft centjes, heel veel centjes voorzien voor allerlei mooie projecten waar studenten uit de lerarenopleiding (kleuter, lager, regent, volwassenenonderwijs) voor een periode van 3 weken tot 8 maanden naar het buitenland kunnen trekken. En veel van die eurootjes worden echt wel goed gebruikt om studenten te laten kennismaken met minder bekende en populaire Erasmus-landen (Malta, Estland, Litouwen, …) en hun onderwijssystemen. En voor al wie ooit een lerarenopleiding heeft gevolgd: we zijn bij de weinigen die werken met ‘lesvoorbereidingen in twee kolommen’, met ‘didactische beginsituatie’, etc. Ook ligt hier nog een enorm accent op kennisoverdracht (wat ik op zich niet slecht kan vinden).

Zo’n projecten en buitenlandse trips zijn heel verrijkend voor leerkrachten in spé, studenten merken dat ons onderwijssysteem niet alles is, dat het klassensysteem volgens leeftijd niet overal geldt, dat lesgeven via het bord ook niet overal wordt toegepast, dat er heel wat meer mogelijkheden zijn dan wat ze hier zien in hun opleiding en stages. En het kweekt zelfvertrouwen, en da’s heel belangrijk voor een toekomstig leerkracht. Echt mooie projecten, voor de grote luierikken van leerkrachten :-). Maar in Europa hebben ze wel door dat kwaliteitsvolle lerarenopleidingen één van de sleutels zijn tot goed onderwijs, goede opvoeding, en later, heel veel later en hopelijk geen utopie, een gezonde maatschappij. Op naar Europa dus!