Lieve mama, ik weet dat je momenteel heel erg afziet omdat ik in je buik nog altijd carnaval aan het houden ben. En ja, soms zit ik daardoor een beetje op de nieren en aanverwanten te drukken waardoor je ongelooflijke pijn hebt. En ja, ik heb dat niet altijd direct door, waardoor die pijn soms wel een hele dag kan duren. En ja, ik heb inderdaad gehoord dat de pijn te vergelijken is met nierstenen. En neen, ik ben niet van plan om vlug te komen, simpelweg omdat je altijd zegt dat ik nog niet mag. Ik moet wachten tot januari zeg je, zodat ik bij de oudste van de klas zal zijn. En nee, ik doe dat niet express: ik ben geen dokter, dus hoe moet ik nu weten waar die nieren liggen en of ik nu met mijn volle gewicht net wel of net niet alles afsluit? En ja, ik weet dat het lastig is met die broer van me, ook voor mij. Want soms klopt die zo hard op mijn buik (aaien met passie, heet dat) dat ik er van schrik. En als hij overgeeft op je dan heb ik soms het gevoel dat ik het door je buik kan ruiken. En als hij lacht, dan denk ik: ‘Waauw, wat moet dat daar leuk zijn met die broer’, maar ik moet hier nog een tijdje blijven zitten van jou. En nog iets mama (en papa): stop met dat ‘plopperdeplopperdeplop-gedoe’. Ik begrijp wel dat Benne dat graag hoort en dat hij er helemaal gek van wordt, maar de gedachte dat ik bij twee kabouters zal terechtkomen is redelijk vervelend. Dus wie weet hou ik het wel uit tot februari… lekker bij mijn nieuwe speeltje: een zacht niertje om af en toe op te drukken 🙂