’t is dat wij op 3-daagse geweest zijn naar hier en naar hier. En dat wij in dat laatste  (via een Bongo-bon welteverstaan) serieus gelachen hebben met venten en hun maîtresses. En dat het toch wel schandalig is dat de goedkoopste fles wijn 50 euro moet kosten. ’t Is daarmee dat wij nu onze schade inhalen en dus gezellig meedoen aan de hele hutsekluts van feestjes en wijntjes. Wij geven knuffels aan hypochondrische grootvaders, zenuwachtige kleine grootmoederkens, voor kindertjes en hondjes zorgende ouders, … aan iedereen zowaar. Want ’t is tenslotte peis en vree voor zover we dat zelf willen.
Bij moeder M. jeukt het alweer om te gaan werken, er is werk genoeg om te kunnen werken, we zien wel hoe lang we het zonder werk volhouden. Kindjes zijn daar een goed medicijn voor. En zo bakken wij koeken (ja, die blonde, die moeder, die heeft iets gebakken, en ’t is gelukt! Maar stress…), boetseren wij alle kleuren door elkaar, vouwen wij bootjes, maken wij heuse schilderijen met vingers, voeten, armen of billen, tellen wij de tandjes van Fries (8!), bereiden wij Benne voor op zijn eerste schooldag aan de hand van nieuwe vriend Jules.
Een mens komt tijd te kort in zijn vakantie, wees daar maar zeker van.