En ook nog: Snotje, Snottebolleke, Musti, Bolleventje, …

Dat krijgt Fries al 1 jaar te horen, al dan niet vergezeld van knuffels, sussend ge-ssssjt, een grote giechel, een bulderlach, een aai, en de laatste weken soms ook een vermanende vinger. En op die vermanende vinger antwoordt Fries dan met een meisjesachtige giechel.

Maar het ventje is al en nog maar 1 jaar oud/jong. Dat jaar is gevlogen maar is ook ontzettend traag gegaan. Want Fries is nogal ‘een hevige’ zoals ze zeggen. ’t Is 11 kilo mens waarvan 12 kilo temperament. Hij wil zoveel tegelijk kunnen, hij wil zelf de grote broer zijn, hij wil indruk maken, hij wil gewoon zo graag groot zijn. En dat frustreert hem nu al zo’n jaar en dat hoor je. Hij kan roepen en hij kan schreeuwen en hij kan ronduit de geluidsmuur doorbreken. Omdat hij kwaad is? Soms, maar evengoed doet hij dat omdat hij zo content is. Voorbeeld: hij krijg een boterham die hem toevallig nog in de smaak valt ook. Je zou kunnen over je buikje wrijven, je zou kunnen zeggen “mmmm”, je zou kunnen gretig beginnen eten, je zou kunnen smekken, je zou kunnen om meer vragen. Of je kan luid beginnen roepen van “Njamm, njamm, nnnnnjjjaaaaammmm!” Nogal een geluk dat hij een pamper draagt.

Om maar te zeggen: wij amuseren ons wel met die jongste. En zijn verjaardagsfeest was leuk. En hij is een verwend nest met al die kado’s en die aandacht. En dat mag, want onze kleine is dat meer dan waard op zo’n dag. Het zal wel zijn.