Afgelopen maandag was Kind&Gezin-dag, de laatste keer voor Benne, een spuitenkeer voor Fries. Benne dartelde vrolijk rond in zijn mini-boxershort en een veel te klein hemdje, terwijl Fries zijn billen nog heerlijk omzwachteld waren met pamperstof. We mochten direct bij de dokter gaan (hoera! het was de lieve vrouw en niet de norse vent!) en Benne installeerde zich op de mat. Hem moest je niet meer vertellen wat te doen. Enthousiast deed hij zijn mond open en liet al zijn tanden zien (en ze zijn er allemaal, jawel!), hij flapperde eens met zijn oren, knipperde met zijn ogen, stak zijn buik vooruit, ademdel heel geconcentreerd in en uit toen de dokter zijn ademhaling wou beluisteren. Dit was duidelijk een belangrijk moment voor hem. Stel je eens voor dat ze hem daar houden om nog wat bij te groeien… hij moest dus wel zijn best doen.

Fries was weer de verleider zelve. Hij zou spontaan een pot choco doen smelten door er alleen al naar te kijken. Hij zou een pinguin zijn vel laten afsudderen door die warme verleidersblik. Om maar te zeggen dat de toon meteen gezet was. Bij alles wat de dokter probeerde te doen, begon Fries eerst te lachen in de hoop dat ze het zou laten. Toen bleek dat die tactiek niet werkte begon hij tegen te stribbelen en als beloning hiervoor kreeg hij twee spuiten in zijn billen. Wat onthaald werd op een oorverdovend gekrijs en gigantisch gebrul. Toen hij zowat een halve liter tranen en snot lichter was konden we naar de verpleegster.

“Heeft Benne al iets van een peuterpuberteit doorgemaakt?” vroeg ze. Mama knikte heftig van ja, en zei erbij dat dat nu wel over was. Waarop Benne een staaltje van zijn meest eigenzinnige en koppige gedrag tentoonspreidde en het antwoord van de moeder natuurlijk weer in een brede context moest geplaatst worden. “Komen ze goed overeen?” Even stilte en toen zoiets in mijn hoofd van “Haha, whaaahaaaahaaa… snif, hik”. “Ja, met momenten, als ze samen hun ouders op stang kunnen jagen door van de badkamer een zwembad te maken, door eten uit te smeren, door de vloer volledig te verstoppen onder speelgoed, papiertjes, brokjes, … allerlei dingskes waarvan een mens niet weet waar ze die in godsnaam uithalen.” En anders duwt Benne Fries op de grond, gaat hij er lekker op gaan zitten (remember Kabouter Pinnemuts? Fries is de paddestoel), trekt Benne Fries weg, slaat Benne op Fries, en nemen ze speelgoed af van elkaar. Zouden dochters ook zo ruw kunnen zijn met elkaar?

Enfin: de statistiekjes zijn vernieuwd. Ze doen het goed, onze zonen.