Ergens op deze wereldbol, niet zo ver van hier, ligt een vrouw. Een Dame. Een Moeder. Een Oma. Met hoofdletter, jawel. Men moest er eens aan durven twijfelen.
Een vrouw die alle clichés overstijgt, een mooie vrouw; zelfs die van Knokke-Zoute zouden er hun hand voor geven om eruit te zien zoals zij. Een prachtige blouse, sierlijke en slanke handen, verzorgde nagels. De lippen plechtig op elkaar, met een minzame en mysterieuze glimlach. Zo fragiel, maar zo indrukwekkend. Haar huid zacht bruin, alsof ze net van één van haar vroegere reizen terug is.
Het is haar laatste reis geweest, hier op deze wereldbol. Ze zal het niet meer in geuren en kleuren vertellen welke paden ze allemaal heeft bewandeld, welke mensen ze heeft leren kennen en of ze nog zou teruggaan. En al dan niet met dezelfde mensen.
’t Is voorbij. Officieel, op 14 maart 2009.
Bedankt Mieke,
Memeetje was een prachtige Ma en Oma.
En ze zag dat blond meiske toch zo graag, haar Mieketje.
Wij zullen haar enorm missen
Je ma
Mieke, Steve, Christine, Bernard en familie.
Wil ons medeleven aanvaarden bij het heengaan van memeetje.
Ik hoor haar nog zingen “van Stiefke is getrouwd en hij zit in de miserie”. Het is misschien cru gezegd, maar meme is nu verlost van al haar lijfelijke miserie die haar de laatste tijd kwelde. Moge dit een troost zijn. Maar vooral veel sterkte en wees een steun voor elkaar op dit moeilijk moment.
Goeie reis meme!
Als ik u zo bezig hoor over uw memeetje, dan kan het niet anders dan dat ze heel graag gezien werd en dat ze (u) hoogstwaarschijnlijk minstens even graag teruggezien heeft.
En misschien is dat wel de enige gedachte die uiteindelijk overblijft.
Sterkte!
Iemand dierbaar verliezen is nooit gemakkelijk. Hopelijk vind je veel steun bij je gezinnetje en familie.
Sterkte!
Dikke knuffel,
Emilie
sterkte meid!