Zelfs een olifant loopt eleganter dan onze jongste zoon. Die heeft beslist om toch eens het ‘aan-één-handje-stappen’ te proberen. En dat lukt wonderwel.

’t Is geen catwalk-loopje, ’t zijn geen kwezelpasjes, maar eerder een boertig, zelfverzekerd en ongeduldig gestamp op de grond dat gepaard gaat met allerhande jungle-kreetjes. Kolonel Fries zet zijn beste beentje voor.
En aap Benne, die ziet hoeveel plezier zijn ouders daarin hebben, denkt dan natuurlijk dat die olifantenpas de nieuwe ‘walk of sellewie’ is.

En dan mag hun vader als opperkolonel het tweekoppige olifantenleger voorgaan.