Kijk, soms krijgt een mens de daver op het lijf, als je zo een artikel leest over de plastiekramp. Nee, ’t gaat niet om het gezicht van Michel Sjakson, maar om een vervuiling door plastiek, twee keer de grootte van den Amérique, te vinden in het zeetje. De zee? Goed hé, hebben wij daar te land geen last van zou je denken. Weer mis: die visjes in de zee, die eten die stukjes plastiek, dat komt in dat vissenlijfje en dat lijfje eten wij dan weer op vergezeld van asperges, een goed sausje en een Chardonnay.

Dus: een stort dat zich uitstrekt van Hawaï tot Japan mag weleens een probleem genoemd worden.

Goed dat dat onder de aandacht gebracht wordt en dit lijkt me een uitstekend boek. Nummertjes 3, 6 en 7 in een driehoekje onderaan je plactic flesje, bekertje, … zijn dus ronduit gevaarlijk en te mijden. Eigenlijk kan je enkel de nummers 2 en 5 met een gerust hart gebruiken. Als u een paar nachten niet wil slapen, kan ik u alleszins deze tabel hier aanbevelen.

Wat nu? Bekers met ‘gevaarlijke’ nummers zijn hier al weg, zelfs mijn mooie en zo hard gekoesterde Junglebook-bekers zijn onherroepelijk naar het vuilnis verwezen. Babyflesjes? Lees het zelf maar, maar ik vermoed dat een nieuwe serie ook hier zal mogen aangekocht worden. En die wit of zwart plastieken schaaltjes die je in de supermarkt kan vinden bij de voorverpakte vleeswaren? Ook even gecontroleerd en jawel: slecht nummertje. Ik heb ze toch meegenomen, want ik ben nu eenmaal niet graag consequent. En de slager was al gesloten. Maar toch, het steekt.

Is dat allemaal voor mensen met tijd teveel? Goh, misschien wel, en zelf gaan we hier ook geen hele flessensterilisators, hoofdkussens, … buitengooien omwille van een verkeerd nummertje. Maar er mag wel eens stilgestaan worden bij die hele pakken plastiek die hele dagen rondgestrooid worden. Het zal niet volstaan met het weren van plastieken zakjes in de supermarkt, daarvoor is de plastiek soep in onze oceanen al te groot.

Oh! Hier nog een paar filmpjes voor het slapengaan 🙂