Ik zit in het meest sexy dorp van de wereld, Brighton genaamd, op een snobby congres. Daar kan ik nog niet eens mee de snob uithangen omdat mijn laptop finaal de geest heeft gegeven en ik dus gedoemd ben om op een ongelooflijk ongebruiksvriendelijke pc mijn ding te doen ’s avonds in de hotellobby, in het halfdonker. Ik zit met een internetaccount van maar liefst 27 pond en ik kan niet eens skypen met mijn vent, en nog minder met mijn zonen. Ik heb mijn dagelijkse vitamines dus niet. En dat heeft gevolgen: ik vind mezelf een beetje zielig. En nog meer een slechte moeder en vrouwdink. Met de minuut meer en meer, mag ik even?