Symptomen: slecht slapen, lage rugpijn die tot ergens in de middag blijft, moe, veel wakker worden, zei ik al moe?, veel te vroeg wakker worden, terug in slaap proberen te raken, veel te laat wakker worden, en oh ja: moe.

Oorzaak/oorzaken: matrassen die plots heel wat slechter zijn geworden? Baneegij: wriemelende en wrikkelende half spastische zonen die we, eens ze wakker zijn en beginnen te wenen, vlug bij ons in bed nemen omdat onze nachtrust ons ook wel nog een beetje lief is (sorry mr. pedagoog). Zoon 1 heeft er een handje van weg om ten eerste: dwars op het bed te liggen tussen zijn ouders in, ten tweede: te stampen op alle ingewanden die zich in het lijf van zijn ouders bevinden en ten derde: om zijn beren onder je rug te leggen waardoor je de helft van de tijd wakker schiet met een halve bobbel (=berenhoofd) onder je zij, rug, buik, nek, … Zoon 2 doet niets liever dan een voorafgaande plaatsbepaling voor hij zich op het slaapavontuur (deel II: het grote bed van mama en papa) stort. Op elk plekje van de matrassen zit, staat of ligt hij, over elk plekje van zijn ouders kruipt, springt of gaat hij. Tot meneer zijn plaats gevonden heeft. Voor een half uur.

Ik had ze echt tegen de muur willen plakken, die twee. Maar net toen ik begon te bedenken hoe ik dat het beste kon doen (lijm, een haakje, een kast ervoor? :-)) begonnen ze met z’n tweeën aan een mooi knorconcert in stereo. Benne kriebelde met zijn handjes aan mijn arm, Fries wreef met zijn tenen aan mijn rug. En ja, ik was content. Zolang ze muisstil op dat bed lagen. Na een half uur begon het hele liedje opnieuw en werden mijn muur-behangplannen weer wat concreter.