Enkele woordjes: vrachtwagen = camicom, pompoen = pompom, broer Benne = boer Penneuh, melk = melkeuh, fiets = fietsj, cornflakes = flokjes, soep =  soepeuh, aadbei = tanden poetsen (alhoewel de tandpaste zonder aardbeiensmaak is), bumba huval = zijn bumba-beer is gevallen, epe huval = de lepel is dus gevallen, en verder hele zinnen Chinees, Japans en Russisch waar we voorlopig nog weinig mee kunnen…

Enkele uitingen van woede: met het voorhoofd tegen deuren, muren, vensters, vloeren en hoeken van salontafels slaan opdat het maximaal zou kunnen opzwellen tot hij ooit eens de opperbuil op zijn hoofd heeft. Ook nog: blokjes en eten op de grond gooien, liefst nog over je hoofd (of anders wel tegen je hoofd). En tot slot: onvoorstelbaar luid beginnen te huilen als hij zijn zin niet krijgt bij zijn broer. Met als gevolg dat moeder dan als een halve gekkin naar ’t ventje toe loopt met de vrees hem te zien liggen in een halve plas bloed of beenloos onder een kast. Niets van dat: meneer zit of staat, trekt zijn mond wijd open en laat alle denkbare decibels uit dat lijfje komen.  Omdat hij iets wou lenen (lees: pakken) van zijn broer en die voor één keer op zijn strepen stond. *zucht*

Enkele uitingen van blijdschap: “éla ola badjas!”, hem persoonlijk aangeleerd door zijn papa, “eeeteeeuuuuh”, als hij weer eens iets ziet om te eten, “wooow”, als hij onder de indruk is van iets (zoals zijn eigen spiegelbeeld). Aan zelfvertrouwen ontbreekt het hem aan geen kanten.