Even overwogen om de handdoek in de ring te gooien, of de blog in de virtuele vuilbak. Excuses zijn er genoeg: beperkt internet, te moe ’s avonds, niet meer mee met andere blogs, te veel zagen over hetzelfde eigenlijk. Want wat interesseert een ander mens dat nu, dat wij verbouwen? Iedereen kent wel iemand die (ver)bouwt, en het is net zoals met kinderen: sommigen praten er gewoon te veel over, vind ik. Mezelf inbegrepen.

Maar kom, omdat er af en toe wat stoom moet afgelaten worden en ik niet altijd de kwaaie kan zijn tegen al wat een overall en veiligheidsschoenen draagt (hierna genoemd: “men”, “zij”, “die gasten”), zou ik hier ook wel eens mijn frustraties durven ventileren. Zoals daar zijn:

– als men belt en zegt dat woensdag de ramen geleverd worden dan interpreteer ik, redelijk mens zijnde, dat als woensdag. Meerbepaald: die woensdag die net zoals alle andere dagen in de week 24 uren telt. Bijgevolg vraag ik dan ook enkel die woensdag verlof. Als woensdag dan ook meteen donderdag, vrijdag en maandag blijkt te zijn, raak ik een beetje mijn kluts kwijt. En als ik die kwijt ben durf ik nogal eens nijdig te worden, ja. U heeft gelijk, meneer van de ramen, u bent woensdag gekomen (hoera voor dat al). Maar u mocht er gerust bijzeggen dat u dan meteen ook vier dagen ging blijven.

– als een aannemer zegt om zeven uur te beginnen, dan bedoelt hij eigenlijk kwart na zes. Nu, ik vind dat dus wel een goede aannemer eigenlijk. Ze worden zeldzaam.

– als een andere aannemer zegt er op de middag te zullen zijn, dan bedoelt hij eigenlijk: “Bel me eens terug rond drie uur om dan te horen hoe hard ik de hele afspraak ben vergeten…”.

– als ze zeggen dat iets zolang zal duren, doe dan voor jezelf zolang maal vier. Stelling bewezen bij de afbraak, de ruwbouw en bij de ramen. Bij alles dus voorlopig.

– als ze zeggen dat iets niet veel geld gaat kosten, begin dan niet weer met je ogen te rollen. Lach ze integendeel vierkant in hun gezicht uit. Ze worden een beetje bang van je op den duur.

– als ze zeggen dat iets “een beetje vuil zal worden”, laat het dan gewoon allemaal zo. Je halve huisraad afdekken met dekens, lakens, plastiek allerhande zal toch niet helpen. Dat “beetje vuil” kruipt overal door.

– plaats geen vuilzakken of vuilnisbakken. Ze gebruiken ze toch niet. Woon daar eens mee samen denk ik dan.

– als je iets niet begrijpt: leg je hand tegen je kind, rol je ogen naar rechtsboven en doe alsof je nadenkt. Knik af en toe eens met je hoofd en probeer de weinige woorden die je wel begrijpt op te schrijven. Vraag daarna aan de echtgenoot om het je nog eens uit te leggen. Herhaal de hele handeling. Zoek het daarna op bij vriend internet en ervaar de aha-erlebnis.

– Werkmannen omkopen met snoep werkt: vraag ze iets te doen en zet er een grote schaal snoep, chocolade, eender wat: ze doen het. Of het zou aan mijn schone kijkers moeten liggen, maar gezien deze hele verbouwtoestand ga ik ervan uit dat ik hier niet op mijn knapst bijloop.

– neem jezelf voor om te bloggen, telkens je op één der mannen zit te wachten. Zoals nu bijvoorbeeld. Als ik dit voornemen kan volhouden dan heb ik tegen het eind van het jaar een boek vol.

Maar kom, niet getreurd, ook dit is ons huis. En het maakt veel, zoniet alles, goed.