Ik, vroeger het toppunt van efficiëntie. Ik had veel aan mijn hoofd, soms heel veel tegelijk, maar ik wist dat precies allemaal te organiseren. Er waren wel wat zottekesmomenten, maar die waren eerder zeldzaam. Dat dat allemaal zo gesmeerd liep, daar stak een strakke planning achter. En we kwamen wel overal en altijd te laat, dat wel. Maar dat was mijn handelsmerk, dat was ingepland, voor alle duidelijkheid.

Maar nu, ik vind mezelf nog altijd heel efficiënt, als ik zie hoeveel ballen tegelijk ik in de lucht kan houden en welk strakke timing daar achter zit (soms echt per avond, per halve dag in het weekend). En ik doe mijn best, maar veel externe factoren (ziek kind, zelf ziek, extra verbouwwerk, …) mogen toch geen roet in het eten komen gooien of mijn delicate evenwichtsoefening valt compleet stil. Samen met het gevoel van rust in mijn hoofd en mijn luchtig walsje door het leven.

Concreet, wat is het probleem nu? Voor elk punt dat ik kan wegwerken, komen er twee bij. Op het werk, thuis, … Over mij persoonlijk spreek ik dan zelfs niet meer, wegens geen tijd meer om stil te staan bij mezelf, niet dat dat ook voor iets nodig is, ’t zou misschien zelfs gevaarlijk kunnen zijn. Maar ik poets wel nog mijn tanden en al het overige, voor u zich hier echt zorgen begint te maken.

Tips als lijstjes maken hoef ik hier niet, ik heb tegenwoordig een set lijstjes. Maar u heeft ongetwijfeld andere tips om een leven meer op orde te krijgen, tips voor een efficiënter leven. Zodat ik, al uw tips indachtig, over enkele weken met een gelukzalige glimlach, frisgekapt en met een dunne agenda door het leven vlieg.