Tijd om eens een update te geven hoe het zit met de mannen in m’n leven #roddelgeroddel. Een lijst van mannen die een onuitwisbaar positieve indruk hebben gemaakt de laatste drie jaar:

• …
• …

Zowat leeg dus (al overdrijf ik nu wel wat). Laten we het dan maar hebben over de mannen die daarvoor al met stip in mijn favorietenlijstje stonden en staan. Om vele redenen, ziehier*:

• de leraren Latijn: de datief, de accusatief; het gidsen door de Aeneis; de manier waarop ze hele verzen ter aarde konden vleien, met de hand op tafel tikkend om het metrum te benadrukken; de sappige verhalen uit het oude Rome/Temptation Island alsof ze VIP-toeschouwers waren in de arena/aan het kampvuur. No words. Voor altijd in m’n hart.
• de leraren toneel/voordracht: omdat ze me eerst afwezen, vervolgens in de armen sloten, me heelder regels lieten declameren met zo’n intensiteit dat ik me wel moest afvragen wie van mijn personages ik op en naast het podium was en wou zijn.
• de scoutsleider: kunnen sjorren, vuur maken, liedjes zingen, knopen leggen, constructies tekenen en ze ook in elkaar zetten, het varken uithangen gecombineerd met een grote verantwoordelijkheidszin, … Dit alles gecombineerd met het dragen van een korte broek en het kennen van morse: yup.
• de student-bioloog: de eerste die me zo lief vertelde dat hij  een oogje op me had. En ik had het wel zwaar zitten voor biologie toen. Maar niet voor de bioloog. De nagelaten indruk zit hem in de getoonde breekbaarheid.
• de prof. anatomie en fysiologie: omdat hij zo gepassioneerd lesgaf over iets waar ik al een voorliefde voor had en nog altijd heb. En omdat ik hem door had: de belangrijkste info vertelde hij bij de overgang tussen dia’s. Easy peasy, dat vak.
• de eerste deftige baas: de baas die me gedurende 11 jaar heeft gesoigneerd, opgevangen, me de basics en advanced lessons van diplomatie heeft geleerd. De baas die me alle ruimte gaf om te kunnen groeien en exploreren. De baas die zelf ook bleef groeien. Hij doet dat goed nu, het loont om mijn baas te zijn 🙂
• de vader: de man die me liet tsjoolen op scoutskamp tussen de jongens, ook al was ik dan blijkbaar een meisje; de man die in me bleef geloven om verder te studeren; de man die naar me luisterde toen dat het meest nodig was en zei dat hij alles begreep.
• de jongste broer: omdat hij, ondanks al het geplaag van een oudere zus, zijn leven toch wel het meest op orde heeft op dit moment. En dat hij dat, op zijn eigen manier, goed doet en zich van de rest niets aantrekt.
• de male besties: omdat elk meisje een beste vriend nodig heeft. Omdat ik daar alles aan mag vertellen. Omdat ze altijd reageren. En ze doen dat elke keer meer juist.
• de saxofonist: de jongen die beter saxofoon kon spelen dan dit meisje. Omdat hij veel betere stukken speelde en daarbij nog eens schoon was om naar te kijken. En dat zijn ogen twinkelden tijdens het spelen. Die van mij ook.
• de blonde eerstgeborene: omdat hij me confronteert met hoe ik was als kind, maar hij gaat dat veel beter doen.
• de bruinharige smartass: omdat hij me confronteert met hoe ik wou zijn als kind maar hij gaat dat veel beter doen.
• de kleinste bollie: omdat hij me zo confronteert met alles wat is geweest. Maar hoe wij samen zijn gegroeid: dan weet ik dat er ons nog grootse zaligheden te wachten staan.

Wat ze gemeenschappelijk hebben? Ze kunnen iets wat ik ook graag wil kunnen of wou kunnen. Ze dagen me uit of hebben me op verschillende manieren uitgedaagd van mezelf een rijker, wijzer of schoner mens te worden.

Waarom staan er geen vrouwen in dat lijstje, zegt u? Omdat (1) het lijstje dan nog wel wat langer zou worden en (2) de titel dan niet zo catchy zou klinken en u vast en zeker dit stuk niet had gelezen :p

* dit betreft uiteraard een finest selection, begin nu niet te bleiten, dank u!