maanden oud! Eens hij 18 jaar zal zijn zullen wij er al heel wat minder treffelijk uitzien. Anderhalf jaar geleden werd de kleine beer geboren, zomaar even op de warmste dag van 2006. Da’s zo ongeveer het enige wat we ons nog herinneren van die dag. Hoe die bevalling er was, de uren erna, welk bezoek er eerst kwam, wanneer Benne voor het eerst gegeten heeft, of hij veel weende, … we weten het niet meer. Behalve dat we zo moe waren. En dat we 18 maanden geleden beseften dat dat kleine wezentje effectief onze zoon was. Toen was zijn aanwezigheid helemaal nog niet zo vanzelfsprekend, terwijl dit nu wel anders is. En dat voelt vreemd aan: de aanwezigheid van je kind als vanzelfsprekend ervaren, alsof er nooit iets anders is geweest, alsof al die jaren ervoor wat leger waren. Terwijl het zeker zo niet was, maar het is moeilijk te begrijpen dat amper anderhalf jaar geleden we nog gewoon een koppel waren. En dat we nu een koppel met een kind zijn. En dat we straks een gezin vormen. En nog steeds voelen we ons niet oud of saai (misschien zijn we dat wel al in de ogen van sommigen…), integendeel. Misschien blijven we ons altijd wel die pubers voelen, die studenten vol idealen, die mensen met dromen. Net dankzij een peuter van 18 maanden oud en een kleine die er voorlopig nog geen behoefte aan heeft om de wereld met eigen ogen te bekijken.

Proficiat Benne! Om het al zo lang uit te houden bij dat stel kierewiete mensen!