Als Benne:

• niet bezig is met zichzelf half hysterisch over de grond te rollen om een reden die hij zelf niet meer weet
• niet probeert om de broek van zijn ouders naar beneden te trekken
• niet bezig is met zichzelf zielig te vinden
• niet vol overtuiging en dan ook volstrekt zonder reden ‘neen’ zegt tegen eender wat
• niet bezig is met ongelooflijk nijdig te huilen omdat hij nu toch wel heel vroeg (jawel, om 20u) in zijn bed moet
• niet bezig is met weer niet te weten wat hij nu precies wil

dan:

• neemt hij een ovenwant, stopt zijn hand erin, komt als een echte heer goeiedag zeggen met het woorjde ‘aangenaam’
• spreekt hij de ‘l’ uit, hij zegt hallo en niet hajo, en dat vinden wij nu eens weer een hele prestatie
• loopt hij trots met de inhoud van zijn potje richting toilet om daar met veel show afscheid te nemen wat zijn hoogsteigen geproduceerde keuteltjes
• neemt hij de hand van mama of papa vast en troont ze met veel overtuiging mee naar de living, alwaar hij als een echte generaal de woorden ‘visie kijken’ uitspreekt
• er moet veel gekeken worden: ‘ploppe kijken’, ‘pipiaat kijken’, ‘samson kijken’, …
• Baloe de beer is zijn held. Hij krijgt er niet genoeg van. Nogal een geluk dat mama in haar tienerjaren ook zo’n fan is geworden van het JungleBook en daar nu dus nog een hele vracht aan materiaal van heelft liggen.

Hoeveel keer per dag we ook “Ik zal je…” roepen en daarbij het puntje van onze tong bijna afbijten, toch is de balans op het einde van de dag positief. En hebben we meer met hem gelachen dan dat we onze tong hebben afgebeten. Peuterpuberteit, het is wat…