Het kleine ventje Fries had vanmorgen nog altijd koorts. Gelukkig was Benne blijven overnachten bij oma en opa Izegem, zodat hij de ziekenhuistoestanden van vandaag niet moest meemaken. Als een kinderarts al met een zorgelijke blik zegt dat dat boeleke echt wel heel ziek is, dan begint dat moederhart ook al serieus alle kanten op te slaan. Van doemscenario’s wilden we niet weten, positief blijven was de boodschap. Maar dat is zo ontzettend moeilijk als dat ventje huilt zoals je hem nog nooit hebt horen huilen (zelfs broer Benne heeft nog nooit zo gehuild). En die tranen bleven maar komen. Eerst toen de kinderarts hem onderzocht. Dan toen de NKO-arts hem onderzocht en (oef! gelukkig is het dat maar!) een oorontsteking constateerde. Wij blij, Fries iets minder, die moest zijn trauma nog verwerken. Vervolgens op het programma: RX-scan van de longen en bloedafname. Eerst naar de radiologie. Ons zuchten was niets in vergelijking met wat Fries deed: zuchten, kreunen, murmelen, hangen, met de ogen knipperen, … We konden rekenen op een algehele compassie van alle ziekenhuisbezoekers. Ahja, zo’n klein ventje, wat voor ergs zou daar nu aan mankeren dat hij zo ziek was? Longfoto wees uit dat meneer met een ernstige bronchitis zit. Gelukkig! Jawel, want zo moest er geen bloed meer getrokken worden, én gelukkig waren we op tijd gekomen voor er zich een heuse longontsteking zou aandienen.

Conclusie: een heel arsenaal aan medicijnen (aërosolmiddelen, antibioticum (uit te nemen, beste mensen!), neussprays, neusdruppels, koortswerende middeltjes). De apotheker heeft zijn beste klant van deze maand al gehad, zoveel is zeker.

Conclusie 2: ’t manneke is al heel wat beter. Koorts is gezakt, het zuchten en kreunen gaat nog even door (drama-king als hij is), moeders hart slaat terug normaal, de pijn (van Fries en bij mama) is weg.

Conclusie 3: Waren we vandaag niet langsgeweest, dan hadden we morgen een telefoontje kunnen verwachten van de kinderarts zelf. Als kindjes langskomen op de spoed, volgen ze dat in Waregem blijkbaar op. En dat is echt wel fantastisch! En maar goed dat dokters daarvoor gestudeerd hebben en dat we weten dat ze het doen om kindjes beter te maken, want had er iemand anders zo dat ventje laten wenen hij had een serieuze djoef kunnen krijgen van beide ouders.

Enfin: de congé van moeder Mieke is alvast intens ingezet.