’t Is voor velen terug de eerste werkdag na een verlof, na een sabbat, na moederschapsverlof. Nichtje L. moet/mag na een kleine zes maanden voltijds moederen terug aan de slag om te verpleegsteren. Broers K. en B. mogen allebei aan de slag met een nieuwe job. En dan mogen er nog een paar met een grote ‘grmbl !’ opstaan om na een welverdiende congé payé terug aan de slag te gaan met oude collega’s en oud werk. Maar die schoolmeesters en -juffrouwen, die zijn nog het beste af: nog twee weken vooraleer ze terug het krijtje in de vaste hand mogen nemen. En dan moeten ze toch wel (schandaal, ramp, betogen, nu direct!) de volle acht weken werken voor ze weer een week pauze kunnen nemen. En Benne mag nu nog vijf maanden lanterfanten en dan is hij ook gedoemd/gezegend om op zijn minst nog 15,5 jaar naar school te gaan. Maar da’s pas voor 2009, en da’s volgend jaar, nog heel lang, nog heel ver weg.

En dan zijn er ook nog die opgestaan zijn met een ‘waauw, zucht, …’, die vanaf nu als getrouwd koppel door het leven mogen gaan, die zo content op wolkjes lopen. Hopelijk komt er in hun man-en-vrouw-leven nooit een werkdag voor. K & G: proficiat en merci!