Al twee nachten op rij wil Benne niet slapen. Hij gaat zeker niet om 8 uur ’s avonds slapen, ook niet om 9 uur, ook 10 is te vroeg… Meneer gaat over de 11 uur. Eergisteren was het twintig voor twaalf (hij wou middernacht eens meemaken, gokken wij), gisteren was het iets over elf. Hij brult de longen uit zijn lijf, ligt te stampvoeten in zijn bed, de periode van nasnikken duurt minstens even lang als de huilbui. Toen Fries nog een Friesje was en beneden lag of in onze kamer lag te slapen, lieten we hem brullen. Na gemiddeld een kwartier viel hij in slaap. Dan ging moeder nog altijd eens naar boven om dan het schuldgevoel heel intens te laten opwellen en de dag erna bang af te wachten of hij er al dan niet een trauma aan had overgehouden.

Nu kunnen we hem niet laten brullen. Fries slaapt in zijn eigen kamer (sinds een maandje) en die ligt rechtover Bennes kamer. Dus: eergisteren uitgehaald. En terug in bed gestopt, tot vier keer toe. Gisteren één keer uitgehaald, en dan terug naar boven en laten brullen. Dan nog liever Fries die wakker schiet dan dat meneer Bennemans nog eens zijn zin krijgt en naar beneden mag. Fries knorde dat het een lieve lust was. Benne brulde. En viel in slaap, na een half uur.

Zien wat het vanavond geeft.

Oh ja, als je hem naar beneden haalt, zegt dat mama heel boos is en dat hij niet flink is, dan nijpt hij zijn oogjes samen en zegt met veel poeha ‘politie komen’. Waar hij dat vandaan heeft weten we niet, maar we kregen wel de indruk dat hij het fijn zou vinden mocht de politie komen. Vandaar misschien zijn pogingen om toch maar zeker niet flink te zijn.