Wij zijn zo van die rare mensen die staan te springen van contentement als onze jongste zoon de windpokken heeft. Totaal onverantwoord ouderschap is dat dan. Fries heeft de wind/waterpokken, u kan nog zelf kiezen welk woord u het meest sexy vindt. En die pokkendingen, die zijn een beetje met hulp doorgegeven. Neefje Stan had ze drie weken geleden op bezoek en toen hebben wij Fries en Stan eens laten knuffelen. Opzettelijk? Jawel, opzettelijk. Wie doet zijn kind dat nu aan? Een kind opzettelijk ziek laten worden? Awel, wij. Waarom? Die pokken moeten ze ooit hebben, en bij zo’n ziekte geldt het gezegde: beter vroeg dan laat. Liever gestippeld aan de leeftijd van 10 maanden, zonder al te veel krab- en opentrekneigingen, dan aan drie jaar waar ze er een gigantisch arsenaal aan littekens van kunnen overhouden.

Dus zit kleine Fries nu met een twintigtal blaasjes, morgen zal dat al een veelvoud zijn, en we zien wel of hij ooit zo gespikkeld raakt als Benne. Die blonde god kreeg zijn blaasjes aan de leeftijd van 9 maanden.

Ah! En morgen komt Sinterklaas! En misschien vannacht al. Met snoep. En chocolade. En van die pic-niccen. In ’t schoentje en in ’t laarsje.