Je bent net met je zonen gaan stemmen. Je legt ze uit dat alle grote mensen vandaag een bolletje (mogen!) kleuren om zo een nieuwe baas, juf of meester te kiezen die dan goed voor ze gaat zorgen. Ik heb hen maar niet verteld dat het achteraf allemaal maar om te lachen was.

Daarna ga je naar de bakker, je vraagt aan je oudste zoon wat die wil bij zijn soep: brood of pistolets. Uiteraard zijn dat pistolets. Opvoedkundig verantwoord besluit je hem dit zelf te laten vragen, een uitdaging, zelfvertrouwen geven, … enfin: pedagogen zullen dat wel beter kunnen uitleggen. Je oefent de hele weg van het stemhokje naar de bakker, zo’n vijf keer herhaalt hij wat hij zal vragen: “Ses pietolees asjebliebt!”. Met enige trots stap je de bakkerij binnen. Je weet dat je straks nog veel trotser gaat zijn. En dan zeg je: “Zeg maar Benne, wat moet je vragen aan de bakker?”.

Waarop hij: “Ma’k een snoepje asjebliebt?”