Soms overvalt me de gedachte hoe het met die twee monstertjes van mij zou gaan als ze een andere naam hadden gekregen. Want echt, ik vind dat hun namen perfect passen bij wie ze zijn. Ofwel heb ik onbewust verwachtingen gecreëerd toen hun naam werd gekozen en we nog niet eens wisten of ze blond, bruin, rond, lang, … zouden zijn, maar dat we toen wel al wisten hoe een Benne zich moest gedragen en welk gedrag een Fries kenmerkt. Die blonde god van mij, dat is dus een echte Benne. Een andere naam zou hem niet de eer aandoen die hij verdient. En dat geldt evenzeer voor Fries, van wie ik me niet kan inbeelden dat een andere naam zo mooi het spectrum kan weergeven waaruit dat kleine ventje bestaat. Benne is geen Miel*, ’t is ook geen Juul*. Fries is verre van een Tore* en al zeker geen Rube*. Hun namen passen echt wonderwel bij wie ze zijn, wat ze doen, hoe ze hier vrolijk en onbezorgd door het huis huppelen, elkaar de duvel aandoen om dan achteraf elkaar als twee volleerde Brüno’s te beginnen knuffelen.
Ook van mijn eigen naam vind ik dat die wonderwel bij me past, hoe langer hoe meer. Een Griet of Grietje zou nog gaan, maar Els of Leen, dat gaat al minder. Ik vind mezelf ook te simpel voor complexe namen zoals daar zijn Elizabeth en consorten. Maar toch nog niet simpel genoeg om een An te zijn. En mijn naam blijft ook iets meisjesachtigs hebben, en met de derde ronde die ik nu aan het lopen ben door het leven, kan ik daar alleen maar blijer om worden.
En u, tevreden met uw naam? En met die van kinderkens en zo?
*Als ik ooit nog eens vier zonen krijg, dan weet u meteen de naam van hen.
The Sassy Squad 
Mijn naam? ’t Is dubbel, hé. Hij komt niet zo vaak voor, heeft een mooie betekenis, geschiedenis zelfs. En hij past bij me. Maar mensen kunnen hem niet uitspreken. Ik word niet graag vergeleken met een sportschoen. Tja, elk voordeel heb z’n nadeel, zekerst.
En Tristan, die was bijna Titus. Maar onze eerstgeborene moest een sterke naam hebben (Titus vinden we artistieker, speelser). En hij draagt zijn naam waardig. Als een klein riddertje: dapper en onbevreesd. En met een heel groot hart. Goed gekozen, dus.
Ik maak hier gewoon zelf een blogje over ;o). De uitleg werd te lang ;o)
Allee zeg, we hebben toch nog iets goeds gekozen,vanaf het eerste moment dat ik je zag was deze naam bestemd voor ons blond meiske
Sara is mijn officiele naam, maar iedereen zei Saartje. Totdat ik in de puberteit er een hekel aan had dat iedereen me aansprak met Saartje. Nu vind ik het om het even. Het past wel bij me, mijn naam of ze me nu Sara, Saar, Saarke, of Saartje noemen.
Onze oudste zoon, Alexander is ook een echte Alexander. Bijna was het Axl geweest, maar nu vind ik dat niet meer bij hem passen. Toen ik zwanger was van Joost waren er veel namen die ik ervoor heel mooi vond maar plots niet meer vond passen bij dat kleine wezentje in mijn buik. Joost was volgens mij het enige “juiste”.
De zoektocht naar namen was een hel. Maar het is gelukt. Mijn oudste heet Kilian. En dat is een geweldige naam voor hem. Stoer, groot & sterk, beetje viking-achtig. Hij verhuist volgend jaar naar Noorwegen voor een jaartje!
Mijn dochter heet Galiene. Vrij zeldzame naam, komt uit de middelnederlandse roman Ferguut. De schone Galiëne, weet je wel. Wij lieten gewoon het trema weg. Eigenlijk had ze Mathilde moeten heten. Mijn man vond het maar niks. Maar zo lang ze klein was, blééf ze een Mathilde. Nu, op 14 jaar, is het een echte Galiene!
Nouria is ook lang in de running gebleven. En oorspronkelijk vond ik het vreselijk dat mijn tweede een meisje zou zijn, want ik wilde naast Kilian een Tarquin! Dat vind ik nog steeds een geweldige jongensnaam.
Ondertussen ben ik dolgelukkig met mijn meisje…
En onze poes, die heet Gaia. Als onder Kilian een meisje was geweest zou ze… inderdaad, Gaia geheten hebben!
Namen, het is me wat…
officieel is het Birgit, omdat in ’71 één of andere prutsambtenaar van stad Gent ‘Bieke’ niet wou aanvaarden… (en mijne pa de mens nie is om te beginnen discussieren..), dus het werd in overleg met de getuige-meter Birgit maar iederéén in mijn familie/vriendenkring zegt Bieke of Bie, in mijn professioneel leven ben ik dan overgeschakeld naar Birgit (ganse uitleg beu telkens om mijne roepnaam uit te leggen) en op het net is het dus Bé (gewoon voorletter van mijn namen maar dan uitgeschreven).. Schizofrenie ten top! Over de naam van mijne eerstgeborene – Tiemen – heb ik zelf een blogje geschreven en on top of de list voor nummerke 2 (als het een broertje wordt) staat de naam van één van uw rakkers (als ge dat niet erg vindt :-)).
Ik voel me zowaar vereerd 🙂
helaas (allé :-)), het wordt hier een zus! Kan ik meisjesnamen beginnen zoeken tssss.
Voor meisjesnamen heb ik anders ook nogal wat inspiratie wegens gebrek aan real life exemplaren 🙂
Thorben had zijn naam al nog voor hij verwekt werd dus misschien voegt de embryo zich wel naar de naam.
Maar heel mijn zwangerschap door wist ik dit IS Thorben
moest Thorben toevallig een meisje zijn geweest zou Thorben ntl wel een beetje onnozel zijn en dan zou het Yara worden.
Maar Yara da voelde de 2de keer niet meer juist Neen in de eerste maand wist ik al dees das een NINKE
en kijk
kwar weer just 😀
Pingback: Een dochter (niet voor mij, bleh) « miekenstiev – groot en klein