Een hele dag heb ik lopen zoeken naar fruit. Het enige wat ik heb kunnen scoren was een yoghurtje met aardbeien. En als ik gewild had waren daar ook nog bij: frieten, hamburgers, 7 keer McDo’s, chicken wings, hotdogs, extralarge hotdogs, nog een keer McDo’s en pretzels. Maar fruit? Wellicht zijn ze dat zo’n 500 jaar geleden vergeten mee te importeren. Door heel die zoektocht heb ik dus al tamelijk veel afgewandeld en al veel torens gezien waarvan een mens een nekbreuk (bestaat dat eigenlijk) zou oplopen van het steeds maar weer omhoog kijken. En twee eekhoorntjes, eentje zelfs op het voetbad van een enorm drukke straat (Forbes Ave. voor de kenners). Ja kijk, dat eekhoorntje blijft me bij, omdat ik weet dat ik met de foto’s van dat beestje ga scoren bij mijn kleine mannen als ik zaterdagavond thuiskom.

Die kleine mannen, blonde god Benne en always-smiling Fries,  zitten trouwens te zwaaien en kushandjes te werpen alsof hun halve leven ervan afhangt. Hoe ik dat zo weet? Omdat ik dat zie en hoor en net niet voel via Skype. En zo weet Benne dat zijn mama in Amerika zit, om te werken. En dan zegt hij: “Mijn Amerika”, want “mijn mama” zit daar. Obama is gewaarschuwd. Zolang ik elke dag mijn portie peuter- en kleuterkusjes krijg gaat alles goed dus 🙂