- Waarom zie je hier overal pijlen naar Women’s hospital, Children’s hospital, Women’s center, … maar nooit naar Men’s hospital of zoiets?
- Waarom doet zowat iedereen op de campus hier zo fanatiek aan sport, sta ik op met het geluid van voetballende studenten, joggende studenten, … en dat om half zeven ’s morgens? Ze blaken dan ook van gezondheid, die Amerikaanse studentjes. En hoe komt het dan, als je naar Downtown city gaat, dat het daar dan wel vol loopt met van die dikkerdjes? Typische uiterlijke scheiding tussen America’s lower class en middle/upper class?
- Is het zielig om al op dinsdag je valies te maken, om dan woensdag en donderdag de helft er terug uit te gooien. Is dat omdat ik ergens hoopte dat een half gepakte valies de dagen wat vlugger zou doen gaan?
- Waarom denk ik nog altijd dat mensen tegen mij beginnen te babbelen terwijl ik onderhand toch al zou moeten weten dat ze hier gewoon vaak aan het telefoneren zijn via een oortje. Handen moeten hier vrijgehouden worden voor de koffiebeker en de handtas, remember?
- Wat ik me ook afvroeg: hopelijk ambieert mijn jongste zoon geen internationale carrière. Ik heb zijn naam al meermaals op bling-bling en pieuw-pieuw schreeuwende borden zien schitteren. Soms verspreek ik me als ik hem bij me heb: zeg ik “Frietje” in plaats van “Friesje”. Hopelijk kan hij er later nog mee lachen als hij in zijn Boss kostuumpje op Pittsburgh’s 5th Avenue naar zijn hoofdkantoor op de bank loopt 🙂
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
The Sassy Squad 
Ik hoef zelfs geen internationale carrière te ambiëren. Ook in eigen land word ik er dagelijks mee geconfronteerd: mijn naam in winkels en aan/op mensen 🙂