Die vele builen op dat kleine voorhoofdje van Mr. Blue Eyes doen er toch geen goed aan zo blijkt. De eerste gevolgen laten zich zien:
Het woord ‘kip’ wordt hier systematisch achterstevoren gezegd. Het woord ‘lolly’ wordt uitgesproken als ‘lillo’, ‘mama’ is ‘mapa’ of ‘pama’.
Het kind krijgt terug hongeraanvallen ’s nachts, waardoor meneer dan om half twaalf gezellig aan de keukentafel zijn potje corn-flakes verorbert. Als er geen hongeraanval gepland staat dan onderbreekt meneer wel de nachtrust voor een flinke huilbui, waar alleen Pingu en Hopla YouTube-gewijs redding kunnen brengen.
Bij onthaalmoeder Christa kruipt het ventje in bed bij andere kindjes. We zijn nog vergeten na te vragen of die activiteit geslachtsgebonden is, maar meneer klautert doodleuk als een halve aapmens zijn bed uit en probeert zo in het bed van de andere ‘kientjehs’ te komen.
Voor de rest alles normaal hier, en daar?
Hier besluit onze Mr. Blue Eyes de laatste tien nachten van wakker te zijn tussen 3 en 5 uur, twee uur constant gebrabbel, net luid genoeg om de zus in de aanpalende kamer wakker te maken, dus belandt hij al 10 nachten bij ons in bed *geeuw*