of kotjes, of ruitjes, of ’n motiefke: niet meteen het gemakkelijkste om te mee te werken: kotjes. Maar miss moest het weer eens anders doen. Terwijl de rest zich bezig houdt met bollekes, streepkes, wilde bloemen of zelfs effen -maar o zo gebroken- wit, koos madam die van zichzelf vindt dat ze al verdomd goed kan naaien (ahum) voor karootjes dus. Een ‘burberrietje’ zoals ze dat in de naailes zo schoon kunnen zeggen. Meteen gevolgd door de frons van hun leven als ze bedenken dat hun eerstejaarke zich al meteen in de karootjes gaat inwerken. Awel: ik noem dat een uitdaging, beste mensen en ben content, en ‘preus ip m’n eigen’ zoals wij dat hier zeggen.

Jawel, miss is fan van naaien, stikken, patronen uittekenen. Het onsje geduld dat blijkbaar toch al ettelijke jaren in mij verscholen zit komt er nu eindelijk uit: drie uur per week, naailes, alwaar ik als een volmaakte zen-meesteres mijn schortje in elkaar knutsel. ’t Is elk zijn hobby hé… En voor de kenners onder u: let op de -volgens mijn al vier weken lang getrainde oog- tamelijk vlekkeloze overgang tussen zak van schort en schort zelf. Die lijntjes lopen door hé!

En als de schort af is, kan deze janet ze misschien dragen. De schoenen heeft hij al.