Stand van zaken hier: ik weet nog altijd niet waar mijn hoofd staat, maar ik heb het gevoel dat ik het de komende weken weleens zal terugvinden. Dan zetten we dat hoofd weer op het lijf en kan het evenwichtige bestaan weer beginnen.

Wat hebben we vandaag geleerd? Dat een agenda niets voorstelt als je die de zondagavond niet opendoet. Weekendactiviteiten ken ik meestal wel uit mijn hoofd, omdat ik daar altijd zwaar naar uitkijk, en dus gaat die agenda in het weekend niet open. Zo geschiedde ook dit weekend, terwijl daar in koeien van letters wel een heel belangrijk evenement voor de oudste zoon stond ingeschreven.

Maandagmorgen: ik was al blij dat de twee zonen deze morgen flink op tijd, helemaal gewassen, gestreken, gepoetst, gegeld en gevoed naar school/onthaalmoeder konden, dus ging ik me eens neervlijen op die werkplek van me. Agenda open en daar een voor maandagmorgen behoorlijk zware schok ervaren: “Schoolreis Benne”, zag ik staan. Meteen vertoonde het vege lijf een fysieke reactie op deze woorden en kromp zowat alles dat krimpen kon. Licht angstzweet brak uit en meteen vroeg ik me af of ik mezelf niet moest aangeven bij K&G zodat ze me voor eeuwig en altijd konden brandmerken als genomineerd voor slechtste moeder 2010.

Enfin: de zoon in kwestie ging naar een binnenspeeltuin, moest gemakkelijke schoenen aanhebben (die hij zelf kon uitdoen) en gemakkelijke kledij. Dat had ik wel nog in mijn hoofd. En wonder boven wonder: vandaag had hij net zijn schoenen aan met velcroplakkerkes. Toch klein punt voor de moeder. Toen de hartslag weer min of meer normaal was, werd besloten om dan ook maar de papa in kwestie (hij was het ook wel vergeten hé!) te verwittigen met de volgende sms: “Ter info: Benne heeft schoolreis vandaag”. Droger kon niet, ’t moest snel en de papa moest gewoon even een update krijgen, kwestie van niet compleet uit de lucht te vallen als zijn oudste zoon in de auto zou beginnen over springkastelen, autobus, schoolreis, …

Al bij al: het kind is niet op schoolreis moeten gaan zonder pistoleetjes, zonder regenjasje, zonder extra drankjes. Eten en drinken was er via school en de hele hemel weze bedankt voor het niet sturen van regen. Ik ben er dus nog redelijk mee weggekomen en Benne heeft er geen trauma aan overgehouden. Moeder des te meer…