Op uw gemak een beetje zitten mailen en foto’s sorteren terwijl er op twee meter van u twee zonen de halve keuken veranderen in een groene verfpoel: een hoger zen-level is het mijne.
Dat ze magische soep aan het maken zijn, en dat ze daar warempel van proeven. En dat het slecht is. Maar dat dat niet erg is, want “hoe slechter, hoe beter, hé mama!” En dat je dan blijkbaar heel hard moet roeren in die soep, zo hard dat ook de witte keukenkasten een laagje groene spikkels krijgen.
En dat, terwijl ik dit hier typ, ze nog altijd bezig zijn. En dat ik zo trots ben op mezelf, dat ik ze laat doen, en dus al niet met dweil en spons achter hun stoel sta. Integendeel, ik kijk af en toe eens op, trek een oog op, zeg dat ze goed bezig zijn …
en bedenk intussen een strakker dan strak plan hoe ik die hele boel hier straks ga opkuisen 🙂
The Sassy Squad 
En jij kan die ongestoord laten doen!? Amai, respect 🙂
Ik zou wel met dweilen en doekjes achter hun zitten en constant zeuren en zagen dat ze moeten opletten en niet teveel morsen. Wat ook niet goed is natuurlijk. Dus ehm, goed gedaan! 🙂
jamaar, wat is’t nu verf of soep?
hihi, wel opletten met het opdrinken, benne vertoont al een allergische reactie op zijn neus 🙂
idd goed gedaan ik krijg al half hysterische neigingen bij het lezen alleen al
Ik moest me tegenhouden of ik ging al een rol huishoudpapier halen… En het is dan nog niet eens in mijn eigen huis!
Damn girl, respect!
Maar ik was zoooo content dat ik dan achteraf een excuus had om mijn keuken eens grondig te kuisen 🙂