December! Als in: de laatste maand van het jaar. De laatste maand om toch die goede voornemens van 2010 nog snel waar te maken, mocht ik ze al niet vergeten zijn.

De maand waarin de kerstboomstress weer toeslaat. Dat zit namelijk zo: ik stel veel te hoge eisen aan mijn kerstboom. Die moet zijn zoals in de boekskes, zoals in de Amerikaanse Santa-films, maar dan stijlvoller, minder kitsch. Die moet ook en passant een beetje trendy zijn, en graag ook wat origineel, met retro kerstballen, of net hypermodern. Ik wil namelijk dat mensen mij kunnen bewonderen omwille van kerstboom, zo zit dat.

En laat dat nu net het probleem zijn: vorig jaar kocht ik een fake-boom, wegens denken dat dat milieuvriendelijker zou zijn. Vorig jaar heb ik dat boompje getolereerd, zeg maar. Het mocht er staan, ik heb er wat ballen in gegooid, maar meer moest de boom ook niet verwachten. Niet echt, geen gevoelens, dus geen affectie, was de redenering.

Maar intussen blijken zo’n plastieken dingen ook niet geheel milieuvriendelijk te zijn, dus komt de optie van de boom met echt prikkende naalden terug. Twee nadelen hieraan zijn: om een grote (ja, ik wil de grootste) boom te kopen moet je al gauw 50 euro neerleggen, da’s 50 euro minder aan pakjes. Ten tweede: er moet gestofzuigd worden. De auto, de garage, de woonkamer. En die naalden blijven plakken aan kousen, en dat piekt als zo’n naald plots verkeerd blijkt te zitten. Ik kan daar nog mee om, maar twee truntjes van een meter hoog ongeveer niet.

Dus: echte kerstboom of niet?