Er zit soms pijnlijk veel van mezelf in die oudste van me. Zo zijn er twee mindere eigenschappen die het kind onherroepelijk met zich meedraagt. Er zullen er nog wel meer zijn, maar laten we ’t nu maar even hebben over de twee die nu al zichtbaar zijn, dat lijkt al meer dan voldoende.
– Zo de moeder, zo de zoon – deel 1: Pietje Precies.
De oudste zoon is bangelijk, gruwelijk perfectionistisch. Een positieve mens zou dit oog voor detail noemen, voor een ander is het een ziekelijke neiging met veel tijdverlies tot gevolg. Hij is heel flexibel in wat hij doet, maar als hij iets doet, dan moet het juist zijn, af zijn. ’t Moet kloppen met hoe het in zijn hoofd zit, hoe hij het had gepland. Dit geldt voor zowat alle kleuteractiviteiten behalve kleuren, knutselen, … Precies (ah ja) alsof hij weet dat creativiteit en perfectionisme toch niet echt goed samengaan. Maar meneertje hier oefent zich intussen te pletter om zijn naam te kunnen schrijven, om te kunnen lezen, om toch maar die regenboogkleuren in de juiste volgorde te kunnen schilderen/kleuren (ROGGBIV is het codewoord, mensen). Enfin, ik kan het hem niet kwalijk nemen, eigenlijk. Want hou me maar eens tegen als er een veeg op mijn keukendeuren te vinden is of als er een handdoek of hemdje verkeerd geplooid is.
– Zo de moeder, zo de zoon – deel 2: Nagelbijterke
Zo op mijn zestiende besloot ik dat het genoeg geweest was, met dat nagelbijten. En van de ene op de andere was het gedaan. Met nagelbijten, dat wel. De velletjes dienden als troost, da’s niet voor echt. Met als gevolg dat het resultaat dus ook op niet veel trok. De oudste zoon combineert voorlopig beide, tot bloedens toe. Gisteren was hij zowaar aan zijn grote teen aan het sabbelen, wegens alle vingernagels en -velletjes al uitgetrokken en verteerd. Ik was zwaar onder de indruk van zijn lenigheid en wou dus weten of ik dat eigenlijk ook nog kon (affirmatief, zonder op iets te bijten weliswaar). Intussen worden mijn jeugdherinneringen weer wat levendiger: vingers in de mosterdpot, vieze nagellak die je op den duur wel leert te eten, handschoenen, beloningsmechanismen allerhande, en zelfs een spoedoperatie wegens een zwaar etterende vinger. En nog niet geleerd zijn. Wat ik me dus afvroeg: wat weet u over remedies tegen nagelbijten? Tijd gaat nu in.
En die dikke vingers? Heeft hij ook van mij. Maar da’s dan weer de schuld van mijn ouders 🙂
The Sassy Squad 
Ik ken geen remedie, althans toch geen die bij mij geholpen heeft (en ik denk dat mijn moeder ook alles geprobeerd heeft), maar kijk in 2010 besloot ik ook dat het nu eens gedaan moest zijn met dat nagelbijten, en zie, ik heb de schoonste nagels van de hele wereld nu (alle, vind ik van mezelf 😉 ).
’t groeit er dus misschien vanzelf uit, maar dan moet ge natuurlijk wel een portie geduld hebben …
En o ja, bij mij was ’t uit verveling, dat nagelbijten… misschien moet je eens nagaan wanneer hij aan z’n nageltjes zit te prutsen ?
Hier thuis nog maar zelden zien doen, en dan altijd ’s avonds, als we tv-kijken, maar dan zeg ik er meteen iets over. Ik vrees dat het vooral op school gebeurt, en dat dat is door zenuwen of zo (of heb ik het nu over mezelf als kind?).
Die nagelbijt-tips interesseren mij ook wel! Het afgelopen jaar moesten Lente haar nagels nooit geknipt worden. Ze houdt ze op één of andere manier zelf kort. En het rare is: we hebben ze nog nooit zíen nagelbijten! Ze doet het dus achter onze rug?
Euh…… pas! 🙂
Geen ervaring mee. Heb zelf wel een gekker trekje: ik bijt al gans mijn leven op mijn lippen. Kapotbijten hé, echt geen zicht.
Knappe zoon trouwens.
Lipbijten, moet vooral pijnlijk zijn. En ja, ze zeggen dat hij op zijn moeder lijkt, met jouw opmerking hoor ik het graag 🙂
Hier ook zo eentje, het is verbeterd (bij stressperiodes bijt ze wel nog) door de belofte van ROZE NAGELLAK!
Ligt natuurlijk wel wat moeilijker bij mannelijke nagelbijtertjes 😉
’t Is iets erfelijks naar ’t schijnt, ik beet ook heel veel vroeger en heb nu ook korte afgestompte vingerkes met te korte breekbare nagels, maar ik leer er mee leven ;p
Blijkbaar zijn er veel kindjes die nagelbijten, want Nora doet dat ook. We hebben het afgelopen jaar ook haar nagels niet moeten knippen en ze begon ook op haar vellekes te bijten. Het is wel verbeterd bij haar. We hebben haar proberen leren om een alternatieve minder schadelijke tic aan te leren: met haar haar ‘prutsen’ bvb. en dat doet ze dus soms ook als ze nerveus is 🙂
Sinds kort heeft ze er echter een andere irritante (!) tic bij: met de binnenkant van haar hand over haar neus wrijven, van onder naar boven. Gek word ik daarvan!
Och ja Tamara! Zo die neus naar boven duwen precies! Ik snap je volledig! ‘k Word er ook zot van!!!
Ik ben gestopt met nagelbijten toen ze mijn beugel gezet hadden, toen voelden mijn tanden te broos en gevoelig om nog te nagelbijten. Maar dat is nog geen optie zeker? 🙂
ooh zeer herkenbaar. Toen ik dertig werd vond ik dat ik tenminste één van mijn slechte gewoontes moest afleren en dat was dus nagelbijten. met de belofte van een schoonheidbehandelingske voor mezelf als het lukte.. en eht lukte! ik heb 6 jaar niet op m’n nagels gebeten en elke maand ging ik als beloning naar de schoonheidsspecialiste voor een manicure. En toen kreeg ik het in m’n hoofd om alleenstaande mama te worden en was er plots geen tijd/geld meer voor dergelijke frivoliteiten en kijk de slechte gewoonte kwam terug en is er nog steeds 🙂 en o ja nagelbijten is hier pure gewoonte, lipbijten is van de stress ;-). eerrrrreeeggg! maar soit als ik ooit weer tijd/geld heb weet ik dat die slechte gewoonte zichzelf weer oplost dus!
ah kijk ik ben ook van nagel naar vellekesbijter overgestapt
maar wa ik mij zo afvroeg als ik iedereen hier lees
zouden het niet de niet-nagelbijters zijn die abnormaal zijn?
Beter nagelbijten dan neuspeuteren, denk ik zo. Maar dat komt mss omdat ik met een sujet zit die dat laatste tot een olympische discipline aan het verheffen is. aaaaah.
Al maanden berispen en niets helpt. Beloningssystemen zijn zowaar nog moeilijker toe te passen, want op de moment dat hij het niet doet, willen we er hem natuurlijk ook niet aan herinneren.
Ik was een light-versie van de nagelbijter, niet echt afkickverschijnselen hier. Gewoon es deftige nagels willen hebben, en niet zo van die afgebeten stompe vingerkes en zie, dat hielp al snel:-)
succes